Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα
(ΕΠΚ) είναι πραγματικότητα.  Ο πρόεδρος
Μακρόν πέτυχε τον στόχο του: Έφερε σ’ ένα ευρωπαϊκό forum τη Βρετανία
(πρωθυπουργό Λιζ Τρας) και την Τουρκία (πρόεδρο Ερντογάν) μαζί με σαράντα δύο
(42) άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σύνολο 44.  Και
τούτο θεωρείται όντως κατόρθωμα.  Χωρίς
αμφιβολία μια αρχική επιδίωξη του προέδρου Μακρόν όταν πρότεινε (9 Μαΐου) τη
σύσταση της ΕΠΚ ήταν να δημιουργήσει ένα διακριτό ευρωπαϊκό πλαίσιο μέσα στο
οποίο θα μπορούσε να χωρέσουν Βρετανία μετά το Brexit, η Τουρκία και η ΕΕ μαζί.
 Και χώρεσαν. Παρά τους αρχικούς
δισταγμούς, η πρωθυπουργός Λιζ Τρας τελικά αποφάσισε τη συμμετοχή στην ΕΠΚ, η πρώτη
συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διαδικασία μετά το Brexit.

Η άλλη «ξεχωριστή» παρουσία της
ΕΠΚ ήταν βεβαίως αυτή του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.  Συμμετείχε στην ΕΠΚ και σε συζήτηση για την
ευρωπαϊκή ασφάλεια με συνομιλητή του, μεταξύ άλλων, τον πρόεδρο Μακρόν.  Συμμετείχε γιατί ήθελε, μεταξύ άλλων, να
υπογραμμίσει ότι παρά τα ανοίγματά του προς τη Ρωσία η Τουρκία παραμένει
προσανατολισμένη στην Ευρώπη (έστω κι αν δεν συμμερίζεται πλήρως τις αξίες
της).

Οι σχετικές συζητήσεις σε
διαφορετικά τραπέζια πάνω σε καίρια θέματα πανευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, όπως
ασφάλεια, ενέργεια, κλιματική κρίση, κλπ., δεν κατέληξαν σε κάποιο συγκεκριμένο
αποτέλεσμα (ούτε σε κάποιο ανακοινωθέν).  Δεν ήταν αυτός ο στόχος.  Αλλά και μόνο το γεγονός ότι έγιναν καταγράφεται
ως θετική εξέλιξη.

Η ΕΠΚ απέδειξε επομένως τη
χρησιμότητά της.  Οι επιφυλάξεις που
είχαν εκφρασθεί ότι θα αποδειχθεί ένα πανευρωπαϊκό «καφενείο πολιτικής
συζήτησης» και τίποτα περισσότερο διαψεύσθηκαν.  Αν όχι τίποτα άλλο, η ΕΠΚ αποτέλεσε το πλαίσιο
που έδωσε την ευκαιρία για ιδιαίτερα χρήσιμες συναντήσεις ηγετών που σε
διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί, όπως λ.χ. συνάντηση μεταξύ
των ηγετών Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για την επίλυση της σύγκρουσης γύρω από το
επίμαχο ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, καθώς και η συνάντηση μεταξύ του προέδρου
Ερντογάν με τον πρωθυπουργό της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν για την εξομάλυνση των
σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.  Δυστυχώς η
προσδοκία για συνάντηση μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του προέδρου της
Τουρκίας δεν εκπληρώθηκε.  Ο Ταγίπ
Ερντογάν επέμεινε με παιδική αδιαλλαξία να μη συναντηθεί με τον Κυρ. Μητσοτάκη –
ο οποίος ήταν πρόθυμος για κάτι τέτοιο.  Θα
ήταν μια ιδιαίτερα χρήσιμη συνάντηση ως ένα πρώτο βήμα για κάποια εξομάλυνση
σχέσεων, διακρατικών και προσωπικών.  Πάντως
η εικόνα δύο ηγετών όμορων κρατών που βρίσκονται στο ίδιο θεσμικό πλαίσιο, που
κάθονται γύρω από ένα τραπέζι αλλά παρά ταύτα αποφεύγουν την προσωπική
συνάντηση (όχι με ευθύνη της Ελλάδας) είναι αποκαρδιωτική και βαθύτατα
βαλκανική.  Τα παιδία παίζει (επικίνδυνα
παιχνίδια)…

*Ο καθηγητής κ. Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής
επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ

ΠΗΓΗ: Καθημερινή