Έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 104 ετών, ο Νίκος Καλογήρου, ένας άνθρωπος που
σημάδεψε με τη δράση του το Νησί μας, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σαλαμίνα. Πατέρας του ο Παναγής
Καλογήρου και μητέρα του η Βασιλική Πάλλα.
Ήταν παντρεμένος με την Ανδριανή – Μαριάννα Καμπουράκη με την
οποία απέκτησε δύο κόρες. Την Βασιλική και την Ειρήνη. Από τις κόρες του
ευτύχησε να αποκτήσει 5 εγγόνια.
Κατατάχθηκε στις τάξεις του Λιμενικού Σώματος και υπηρέτησε
ως Ανθυπασπιστής, Σημαιοφόρος, Ανθ/ρχος, Υποπλοίαρχος και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό
του Πλωτάρχη.
Διετέλεσε Υπασπιστής σε δύο αρχηγούς
συνεχόμενα, γεγονός πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του στρατιωτικού προσωπικού του
Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας: του Υποναυάρχου Νικολάου Σταμπολή
(1966-1967) και του Υποναυάρχου Βασιλείου
Χανίδη (1967-1968).
Υπηρέτησε την πατρίδα με αρχές, αξίες, ήθος και
ευγένεια.
Ήταν δραστήριος, εργατικός, έντιμος και σεμνός
με μεγάλη αγάπη για την Πατρίδα και την Ελευθερία.
Όπως διαβάζουμε στον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΟΚΑ 1955-1959, αλλά και από το
Βιβλίο του Γεωργίου Γρίβα (Διγενή) «ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΑΓΩΝΟΣ 1955-1959» (εκδ. Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959), κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. κατά
των Άγγλων κατακτητών της Κύπρου, ο Νίκος Καλογήρου υπηρετούσε στη Διεύθυνση
Κρατικών Θαλασσίων Μεταφορών του ΥΕΝ.
Προϊστάμενός του ήταν ο Πλοίαρχος Νικόλαος
Σταμπολής (υπεύθυνος για την διακίνηση πολεμικού υλικού και προσώπων προς την
Κύπρο). Τότε σε συνεργασία με τον Γεώργιο Γαζουλέα έλαβε μέρος στη συγκέντρωση
οπλισμού και βρήκε ναυτικά φυλλάδια αποθανόντων ναυτικών και δι’ αυτών ναυτολογήθηκαν σαν αλιεργάτες ο Διγενής, ο Σωκράτης Λοϊζίδης και ο
Νότης Πετροπουλέας για να έρθουν στην Κύπρο τον Νοέμβριο του 1954 με το
πλοιάριο «ΣΕΙΡΗΝ» του Καπετάν Βαγγέλη Λουκά (Κουταλιανού).
Έλαβε
μέρος στη φόρτωση του οπλισμού που έφερε στην Κύπρο το «Σειρήν» τον Μάρτιο του
1954 που έγινε στο Σούνιο. Επίσης και στο ανεπιτυχές ταξίδι για μεταφορά
οπλισμού τον Νοέμβριο του ιδίου χρόνου που η φόρτωση του έγινε από το
Λιμεναρχείο Ελευσίνας. Συμμετείχε και στη φόρτωση του πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος»
τον Γενάρη του 1955. Η συμμετοχή του στη μεταφορά οπλισμού κατά την διάρκεια
του αγώνα με βαλίτσες στο λιμάνι Λεμεσού ήταν πολύ σημαντική.
Ο Νίκος Καλογήρου
γνώριζε τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή από την «ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Χ» στην οποία φυλάσσονταν τα όπλα και με την πρώτη ευκαιρία μεταφέρονταν αργότερα από τον Πειραιά στην Κύπρο με καΐκια. Εκείνη την
περίοδο, μαζί με τον Πέτρο Λιάρο φρουρούσαν το σπίτι του Γρίβα στο Θησείο. Όταν
ο Γρίβας επιβιβαζόταν στη Ρόδο στο πλοίο «Σειρήν» για την Κύπρο του χάρισε
ένα περίστροφο μαζί με την ζώνη του, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις Υπηρεσίες
του.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη
Σαλαμίνα ήταν ξεχωριστά αγαπητός και
βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε όσους συμπατριώτες
του προσέτρεχαν σ΄ αυτόν.
Στον επικήδειο
λόγο της η ανιψιά του κα. Σταυρούλα
Βιρβίλη-Μαζιώτη, τον αποχαιρέτησε με την παρακάτω πραγματικά αληθινή φράση: «…σίγουρα η χώρα είναι φτωχότερη
από ανθρώπους σαν Εσένα, που έφυγες πλήρης ημερών και έργων και πάντα θα είναι δυσαναπλήρωτη η απουσία σου».
