Η καθιερωμένη γιορτή που «ακουμπά γερά» στην παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα ενός τόπου που αγαπά την θάλασσα και τιμά τους ψαράδες
Το «αφεντικό» και ο «σύντροφος». Το αφεντικό είχε στην εποπτεία του την σωστή και καλή πλοήγηση της βάρκας κατά την διάρκεια όλης της διαδρομής -προς και από- τα μέρη της Ελλάδας που κατευθυνόταν η Τσέτα. Αυτός που τραβούσε κουπί, δηλαδή το «αφεντικό» ήταν συνήθως από το Πορτοχέλι και ο «σύντροφος», ήταν από το Κρανίδι. Και τα δύο άτομα είχαν μια πολύ δύσκολη εργασία να πραγματοποιήσουν και έπρεπε να είναι συντονισμένοι με τις υπόλοιπες βάρκες κατά την διάρκεια του ψαρέματος.
Έφευγαν μετά του Άι-Γιάννη στις 10 Ιανουαρίου και επέστρεφαν των Αγίων Αποστόλων στις 30 Ιουνίου. Αυτό γίνονταν μεταπολεμικά μέχρι το 1958. Μετά το καλοκαίρι πήγαιναν από τις 30 Αυγούστου και ερχόντουσαν παραμονές Χριστουγέννων ή του Αγ. Ανδρέα. Απαραίτητος ήταν ο αγιασμός των καϊκιών και των πληρωμάτων όταν φεύγαμε για ταξίδι. Τα μέρη που πηγαίναμε συνήθως ήταν οι Κυκλάδες. Αλλά και σε όλη την Ελλάδα από το Άγιον Όρος μέχρι την Κρήτη και από τα Επτάνησα μέχρι τα Δωδεκάνησα.
ΠΗΓΗ: anagnostis.org
