«Κάποτε είχαμε και καραβογιατρούς…»

Του κ. Δημήτρη Καπράνου – Δημοσιογράφου, διευθυντή του περιοδικού Shipping International

Μετατροπή-επιμέλεια κειμένου: «ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ»

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ απώλεια ζωής σε επιβάτιδα πλοίου στο δρομολόγιο Χίος – Πειραιεύς επανέφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα της μόνιμης παρουσίας ιατρού στα πλοία για την παροχή πρώτων βοηθειών, με τον κατάλληλο εξοπλισμό, κυρίως για καρδιαναπνευστική ανάνηψη, σε επιβάτες και μέλη του πληρώματος, όταν παρίσταται ανάγκη, όπως σε καρδιακά επεισόδια ή τραυματισμούς.

ΘΥΜΙΖΩ ότι το 2006, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, υπήρξε τέτοια ρύθμιση για τα πλοία της ακτοπλοΐας (εξαιρουμένων των ταχυπλόων) που κάνουν πολύωρα δρομολόγια και δεν είναι εφικτή η άμεση προσφυγή σε νοσοκομεία ή κέντρα υγείας.

ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ αυτού του μέτρου είχε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας με υπουργό τον Μανώλη Κεφαλογιάννη, ενώ τον σχεδιασμό και την αντιμετώπιση πρακτικών προβλημάτων κατά την υλοποίησή του (όπως οι εφημερίες και η πραγματοποίηση ελέγχων για την τήρηση στα πλοία των απαιτήσεων αναφορικά με τον ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό) είχαν αναλάβει από κοινού ο τότε γενικός γραμματέας, καθηγητής Ιωάννης Τζωάννος, και ο υφυπουργός, καθηγητής Αθανάσιος Γιαννόπουλος, από πλευράς του τότε υπουργείου Υγείας.

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ διατάξεις της κοινής Υπουργικής Αποφάσεως, που εξεδόθη τον Δεκέμβριο του 2006 και άρχισε να υλοποιείται το 2007, προέβλεπε την τοποθέτηση «αγροτικών» ιατρών στα πλοία, που θα ανήκουν οργανικά σε νοσοκομειακά ιδρύματα ή κέντρα υγείας και θα αποσπώνται στα πλοία. Το κόστος μισθοδοσίας και ασφαλιστικής καλύψεώς τους είχε αναληφθεί από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, που μετέφερε τα σχετικά κονδύλια στο υπουργείο Υγείας για τις αντίστοιχες πληρωμές, ως εργοδότης.

ΟΙ ΩΣ ΑΝΩ ιατροί δεν αποτελούσαν μέλη της προβλεπόμενης από τους κανονισμούς συνθέσεως του πληρώματος και δεν επιβάρυναν με το κόστος αυτό τις πλοιοκτήτριες εταιρείες.

ΥΠΗΡΞΕ επίσης πρόβλεψη για τη μοριοδότηση στα απαιτούμενα για το στάδιο της ιατρικής εξειδικεύσεως των νέων ιατρών που θα είχαν επιλέξει αυτή την υπηρεσία, ως κίνητρο προσελκύσεως στα πλοία.

ΤΟ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟ κόστος για τις ακτοπλοϊκές εταιρείες αφορούσε τη διάθεση καμπίνας, την τροφοδοσία του γιατρού (ουσιαστικά μηδαμινό στο πλαίσιο της τροφοδοσίας του συνόλου του πληρώματος), τη διαμόρφωση ιατρείου και τη δαπάνη για τον ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό πέραν εκείνου που είναι ούτως άλλως υποχρεωτικός για τα πλοία συμφώνως προς τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς.

Η ΠΡΟΦΑΝΗΣ βελτίωση στα επίπεδα ασφαλείας σε θέματα υγείας για τους επιβάτες και τα πληρώματα δικαιολογεί το προαναφερθέν κόστος τόσο για το κράτος όσο και για τις πλοιοκτήτριες εταιρείες και προκαλεί απορία γιατί το καινοτόμο αυτό μέτρο ατόνησε ή καταργήθηκε από τις επόμενες κυβερνήσεις, αντί της βελτιώσεώς του με την αντιμετώπιση όποιων προβλημάτων που μπορεί να είχαν προκόψει κατά την υλοποίησή του.

ΑΣ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ, επιπροσθέτως, η έμμεση βελτίωση που ενσωματώνεται στο προβαλλόμενο τουριστικό προϊόν της χώρας από τη βελτίωση των συνθηκών αντιμετωπίσεως επιπλοκών σε θέματα υγείας και ατυχημάτων για τους επισκέπτες της χώρας, όταν κάνουν χρήση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.

ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ να επανεξετάσει το υπουργείο το θέμα. Η απώλεια ζωής δεν είναι απλή υπόθεση. Και η ακτοπλοΐα μας είναι τομέας ιδιαίτερα ευαίσθητος, όπως εσχάτως διαπιστώσαμε…

Μετατροπή-επιμέλεια κειμένου: «ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ»

Κοινοποιήστε

Facebook
Twitter
LinkedIn
Print