Archipelagos – Institute of Marine Conservation

Στην καρδιά της άνοιξης πλέον, παρατηρούμε συγκεντρώσεις μεγάλων κοπαδιών ψαριών να προσεγγίζουν τα ρηχότερα και θερμότερα νερά για την ιεροτελεστία της αναπαραγωγής. Το κάθε ψάρι για πολλές εβδομάδες (ή και για μήνες για κάποια είδη), απελευθερώνει ή εναποθέτει εκατοντάδες ή ακόμα και πολλές χιλιάδες αυγά – ανάλογα με το είδος.

Εάν αυτή την εποχή, που αποτελούν εύκολο στόχο, δεν διαταραχθεί η αναπαραγωγική διαδικασία, τρισεκατομμύρια γόνου ψαριών θα απελευθερωθούν και θα έχουν μία ευκαιρία επιβίωσης στις θάλασσές μας, διασφαλίζοντας και την αναγέννηση του αποθέματός τους.

Όμως επί δεκαετίες συνεχίζουμε να βλέπουμε το παράδοξο: σε κάθε κόλπο, απ’ άκρης σ’ άκρη της ελληνικής ακτογραμμής, ψαράδες (επαγγελματίες και ερασιτέχνες κάθε τύπου – από θάλασσα και στεριά), εκμεταλλευόμενοι τις συγκεντρώσεις αναπαραγωγής επιδιώκουν να αλιεύσουν τα κοπάδια των ψαριών, ενώ σε λίγους μήνες οι ίδιοι θα δηλώνουν ότι έχουν μειωθεί κι άλλο τα αποθέματα των ψαριών και αδυνατούν να επιβιώσουν.

Όλα αυτά τα ψάρια βέβαια καταλήγουν στις διάφορες αγορές, με τελικούς αποδέκτες τους πολίτες που και αυτοί με τη σειρά τους συμμετέχουν σε αυτόν τον παράλογο φαύλο κύκλο υπεραλίευσης και τελικά αδειάσματος των θαλασσών μας.

Σαφώς τη μεγαλύτερη ευθύνη για όλη αυτή την καταστροφή τη φέρει η πολιτεία, διαχρονικά για την Ελλάδα, με τεράστια κενά γνώσης και παντελή έλλειψη πολιτικής βούλησης, όμως μεγάλη ευθύνη μοιραζόμαστε και όλοι εμείς οι πολίτες που ως καταναλωτές, αλιείς ή έμποροι, συμμετέχουμε στον αποδεκατισμό των πληθυσμών των ψαριών.

Πηγή e nautilia